Bielactwo nazywane również albinizmem to defekt skóry. W organizmie człowieka znajduje się melanina, odpowiedzialna za pigment skóry, włosów czy oczu. Im więcej melaniny w organizmie, tym człowiek ma ciemniejszą karnację skóry czy np. kolor włosów. Jeśli brakuje jej w organizmie, na skórze pojawiają się białe plamy, znacznie jaśniejsze od koloru skóry, wokół których często występują ciemniejsze brzegi.
Wyróżniamy dwa rodzaje bielactwa:
- bielactwo wrodzone, występujące już od urodzenia,
- bielactwo nabyte, pojawiające się z czasem.
Na szczęście defekt ten nie wywołuje bólu u pacjenta, jednak wpływa na estetykę. Plamy pojawiają się na twarzy, dłoniach oraz całym ciele. Z tego powodu osoby te często są zamknięte w sobie, a niekiedy albinizm prowadzi również do depresji.
Spis treści
Bielactwo wrodzone, a nabyte
Bielactwo wrodzone pojawia się u albinosów już od urodzenia i najczęściej dotyczy znacznie jaśniejszej skóry na całym ciele, koloru oczu, a także bardzo jasnych włosów. Jest to czynnik uwarunkowany genetycznie, jednak rodzice albinosów wcale nie muszą posiadać bielactwa, jest ono dziedziczone przypadkowo. Występuje bardzo rzadko, około raz na 10 tysięcy dzieci.
Albinizm może pojawiać się również później, najczęściej przed 20 rokiem życia i dotyczy zarówno kobiet, jak i mężczyzn. Bielactwo nabyte pojawia się, gdy w organizmie dochodzi do zaburzenia mechanizmu odpornościowego. W organizmie zdrowego człowieka znajdują się mechanizmy odpowiedzialne za odporność na infekcje występujące w środowisku, a także na te występujące we florze fizjologicznej. Zdarza się, że w organizmie dochodzi do zaburzenia tych mechanizmów, czego konsekwencją są pojawiające się na ciele białe plamy. Bielactwo nabyte w niektórych przypadkach pojawia się u osób chorujących na cukrzycę lub u osób mających problemy z tarczycą.
Przyczyny i objawy bielactwa
Do najważniejszych i najczęstszych przyczyn występowania białych plam na ciele należą uwarunkowania genetyczne oraz zaburzenia mechanizmu odporności. Ogromny wpływ ma również wzrost aktywności układu nerwowego, często występujący stres, w niektórych przypadkach zaburzenia psychiczne.
Objawy bielactwa to pojawiające się na ciele jasne plamy, znacznie jaśniejsze od karnacji skóry. Plamy te często posiadają ciemniejsze brzegi, z czasem rozprzestrzeniają się oraz mogą zajmować coraz większą powierzchnię. Pojawiają się na twarzy, dłoniach, stopach i reszcie ciała. W wielu przypadkach, (najczęściej w przypadku bielactwa wrodzonego) dochodzi do utraty koloru włosów. Osoby te mają białe lub biało-żółte włosy. U albinosów dochodzi również do wybielenia tęczówki. Staje się przezroczysta, dzięki czemu prześwitują naczynia krwionośne, a tęczówki wydają się być różowo-czerwone. Niekiedy pacjenci mogą odczuwać świąd skóry, jednak występuje u bardzo nielicznych osób.
Jak leczyć bielactwo?
Do tej pory nie odnaleziono konkretnej i skutecznej metody leczenia bielactwa. Jednym ze sposobów jest autoprzeszczep polegający na przeszczepieniu cieniutkich warstw naskórka z miejsca na ciele nie dotkniętego bielactwem. Metoda ta nie zawsze jest skuteczna, najczęściej sprawdza się u pacjentów we wczesnej fazie rozwoju. Dlatego jeśli zauważysz na swoim ciele białe plamy, koniecznie umów się na wizytę u dermatologa. Wczesna diagnoza może zapobiec dalszemu rozwojowi choroby.
Osoby cierpiące na bielactwo powinny pamiętać o nie wystawianiu plam na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Miejsca wybielone należy zakryć bądź zabezpieczyć grubą warstwą kremu UV. Skóra w miejscach wybielonych jest całkowicie pozbawiona melanocytów, dlatego nie posiada żadnej formy ochrony. Nawet niewielkie działanie promieni słonecznych może doprowadzić do poparzeń oraz do rozwoju zmian nowotworowych.
